Na een zondag’s bezoek van haar zoon, schoondochter, kleinzoon en diens verloofde krijgt Bomma een beroerte. Ze wordt gehos­pitaliseerd en via flash backs, die stilaan verder teruggaan in de tijd, worden ons herinneringen getoond uit het leven van de oude vrouw. Hierbij worden parallellen gemaakt met het heden, o.m. doordat de auteur de figuur van Somma als jonge vrouw en haar echtgenoot laat spelen door dezelfde acteur en actrice die de personages van de kleinzoon en diens ver­loofde vertolken. In dit stuk staat de onmacht van de mens centraal. Zijn on­macht tegenover de eenzaamheid, onmacht tot communicatie, on­macht tegenover de dood.